Молкот меѓу зборовите сосем го дотолчи.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Не ние, народот го одби јазикот
со години што го правевме
во име на власта и превласта
да се разликува простото од ученото
сочното од сувопарното
да биде непрескоклив јазот
меѓу Дворот и рајата
меѓу зборот и животот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Оксиморонот држен со цврста поетска рака, се откинува преведувајќи ја песната од брегот на вресокот на брегот на молкот, од вокалот до белинката меѓу зборовите.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Иако во графичкото изразување не постои ништо што навистина би ѝ одговарало на непрекинатата линеарност (размакот меѓу зборовите, крајот на редот и страницата се нормални графички конвенции што не можат да се занемарат) сепак ќе ви прикажеме пример за линеарно графичко изразување: слика десно Спиралата на карактерите од обете страни на дискот од Фестос го илустрира континуално линеарниот облик.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Една реченица, прочитана развлечено и со издолжени паузи меѓу зборовите, го истакнуваше интересниот факт дека луѓето што станале против законот се млади луѓе, скоро деца.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)