кон (предл.) - кај (прил.)

Ми кажува кон кај да одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кон кај ќе ми шумне, ја вртам цевката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никифор само ќе ги собира веѓите и гледа кон кај гледам јас, во кого гледам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кон кај да избегаме, господе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не гнаси се дека образите ми се извалкани од солзи, вели мајка, и не знае кон кај да тргне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам како сум дошла овде, кај сум била досега, кон кај да се свртам сега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама не знаат кон кај да одат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На едно дрво се ниша сува гранка од едно уплашено врапче што стои како шикла и не знае кон кај да летне, кај да избега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Народот е ослепен и оглувен од страв и треба да му се каже кон кај треба да гледа и што треба да слуша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Фала ти што ми кажа кон кај треба да одам, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не гибајте ја, вели некој, треба да видиме кон кај ќе полета.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По лаењето знам и кон кај одат војниците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кон кај да погледнеш, го гледаш само сонцето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знаеш кај тече водата и кон кај тече. А може и да не тече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знам кон кај трчам, ама трчам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега пак да бегаме, вели Јоше Свирачот. - Кон кај да бегаме, кога не знаеме од кај ќе дојдат, велиме. - В шума, вели некој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не гледам ни кон кај ми отиде човекот, кај ми се загуби.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знам кон кај паѓам, ама паѓам надолу, а надолу дно нема, земја нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)