кон (предл.) - ист (прид.)

Во тој исклучителен момент на повторно доаѓање, чувствуваше многу јака желба да биде поседуван од друго тело, поинаква материја во која мислите под некој друг агол би паѓале врз неговите раце, агол под кој мозокот би му работел позабрзано или воопшто не би постоел, постигнувајќи со тоа доближување до сегашноста или некое друго место во кое би можел сопствената рака да ја види од поодблиску и подалеку а да биде тоа истата таа, неизменета во својата припадност и внатрешна предодреденост за таква и ниедна друга форма, а тој сепак да не го мисли тоа и да не мора да биде во тоа така што постојано да мора да се навраќа кон истите нестварни помисли кои го одвраќаат од блискоста со она кое го има заборавено - но чувствува дека може да го сети, бидејќи го насетува, кога успешно би ја совладал пречката, би се надминал себеси или нешто слично, би прешол од другата страна (на истото). 48 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Така, на пример, повикувањата на Ниче или Хајдегер во Франција немаат иста вредност и исто значење и со повикувањето на нив не мора да се оди кон истата опасност како во Германија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Освен ако Valery, во продолжувањето на истиот текст, греши кога вели, „не ли би требало еден младич, љубопитен кон исти нешта, да биде прилично сличен, во крајна линија, на еден човек од ренесансата” (5), при што тој самиот, Valery, го презема ова камуфлирање, осмелувајќи се да се претстави со името на Leonardo и да се послужи со неговата личност, на ист начин како и Duchamp со името и личноста на Rose Selavy или George Welch, тргнувајќи од следните очекувања: „Не претставува ли неговата наивност онаква форма на релативна простодушност што е создадена во текот на четири векови откритија, на сметка на луѓето од тоа време?“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Совети за појасна проценка на туѓите мани и доблести со резултат на соодветно однесување кон истите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сите технологии се свртуваат кон иста точка, сите водат кон Deus ex Machina. 112 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во трактатот „О писменех“ Црноризец Храбар укажува дека Константин создаде писмо од 38 букви, а толку има глаголицата без графемите за прејотираните назални вокали.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Приврзаниците на предимството на кирилицата пред глаголицата имаат свои аргументи, кои подолу ги разгледуваме придржувајќи се кон истиот редослед, по кој ги претставивме мислењата на приврзаниците на предимството на глаголицата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Исто така сака да види дали со своите „трипови” по дејство на различни дроги било кога се приближил кон истата „бела светлина” за која тие тврдат дека ја виделе.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И втората: (која не би смееле да ја разгледуваме издвоено од првата) ние сме обземени од некое заслепувачко чувство на благодарност кон истата таа разумна владетелка - смртта, бидејќи и овојпат, според наша оценка, (сеедно дали од милосливост или од неупатеност) таа постапила разумно кога својот избор го упатила кон некој друг а не кон нас.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но, кога огромна низа на злоупотреби и узурпации, кои сите без разлика водат кон истите деструктивни цели, ќе ја нагризат ткаенината на органскиот живот и спокојната хармонија на планетата, во ред е, органска должност е да се напуштат таквите морбидни собири и да се развијат нови посакувани социјални структури.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Историјата на белиот, лажлив, менопаузен маж што сега ја води планетава, е историја на повторувано насилство врз хармоничните закони на природата, кои имаат за цел воспоставување на тиранија на материјалистите возрасни над нежните, мирољубивите, младите, обоените.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Големо е страдањето на слободољубивите луѓе на оваа планета, и огромна е сега потребата што нѐ гони да создадеме нови системи на владеење.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Доаѓаме со круна доаѓаме со бели знаменца во некоја рака ветрот овде дува поволно за нашите раменца и кошулите нѐ галат во јаболката на вратот, има еден чуден пресек на тоа место низ него нѐ води вечерта по патот на свилата, сјајот, заплетот во пресврт еден скромен престол да седнеме пред да падне ноќ.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
EVENTIDE Ветерот нѐ прима во вечерна свила. Под нашите кошули со кокетни крила пулсот кревко трепти со благост на сирак; некој е жеден денес, ние сме телесни секојдневно ни мавта една блиска вила кон истиот пехар со пурпурна шира да појдеме во нашите движења извесни додека сме спокојни, додека сме лесни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Откако нѐ веселат конечни сите далеку поставени цели гордоста ни расте со примамлив прелив нашите ноќи се бели, ние сме вечни мрежите се патишта со променлив пречник и тивка е тајната на нивните делти; заплетот нѐ чека со еластични пети да појдеме силни, да појдеме невини во нашиот млад беспомошен немир. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 135
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)