Веднаш се упатив кон чешмата. Бев жеден, прежеден.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Некако стигнав до мојата соба. Повторно се упатив кон чешмата. Водата повторно беше врела, преврела.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Станав. Појдов како по рефлекс кон чешмата. Течеше само врела вода.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Времето минуваше. Станав. Појдов кон чешмата. Водата беше уште поврела.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Застануваме. Децата излегуваат од автомобилот и се стрчнуваат право кон чешмата.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
На првото удирање на часовникот од сите страни на Атпазар излегоа по еден Мариовец и се запатија кон чешмата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Потоа трча со другите деца кон чешмите на големата чистинка, се плиска со студената вода, се прска со децата и си мисли: „Еј, уживање! Каде го има ова дома!“
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Но маските се маски: на едната од нив ни око не ѝ трепнуваше дека некој ѝ напишал вакви возвишени зборови, туку како бесна замавнуваше со главата и бегаше од рацете на едно мало војниче што како џуџе немоќно се врткаше околу неа, влечејки ја за оглавот кон чешмата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Застануваме. Децата излегуваат од автомобилот и се стрчнуваат право кон чешмата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)