кон (предл.) - цвеќе (имн.)

Светликавата птица ѝ го одзеде здивот поради блискоста, и таа истиот миг како маѓепсана стоеше таму, гледајќи ја птицата, што беше мала колку молец, како лета кон цвеќињата со клун што е танок колку игла.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Селаните од соседното село ја нашле една пролет во дворот, послана со снага суша исушена, земјосана, со лицето кон цвеќето свртена, расцутено, чиниш, среде нејзината душа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)