ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тој, јавачот, сѐ уште свиткан во појасот и со стиснати коленици на шарените коњски ребра, извлекол од канија, невидлива од темната боја на беневреците, крива сабја што под удар на сонцето се распрснувала во зраци и, кревајќи ја високо, се исправил, се протегнал со една рака, со сета тежина се потпрел на зенгиите.

Со војувачка итроштина замавнал кон темето на соговорникот. На луѓето им се згрутчил здивот в душник. Но другиот ја очекувал опасноста.

Сега си обично маче, топло додуша, стуткано во мене, како дел од мене, како парче од градиве, од срцево кое ми се распарува кога ќе те видам, од љубов, ами од што?!” ѝ велеше Стево Трајчов на Цвета, лизгајќи ги усните по нејзиниот патец, од челото кон темето.