Таа плачеше, ме бришеше со шамичето, а тој ме држеше за косата, и додека крвта од носот ми се слеваше во устата и грлото, ме одвлечка кон сликата на партискиот водач, ме исправи пред неа и рече: „Читај.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Прв Чанга го крена погледот и го упати кон сликата на која козата го дои лавчето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Грегор, не одговори, се заврте уште еднаш кон сликата на Камил Пизаро, помислувајќи дека сѐ уште не успеал да ја надмине разделбата со својата ќерка Ева.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)