кон (предл.) - книга (имн.)

Тој им се восхитуваше на Татковите книги, а во неговиот однос кон книгите гледаше големо херојство, невидено на Балканот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но ако Гринавеј ги избегнува очигледно политичките теми, тој сигурно ужива во својата амбивалентност кон книгите на Просперо и кон културата што тие ја претставуваат.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Револуционери кои станувале владетели во своите земји, нобеловци, славни писатели биле наши пријатели, пријатели на бараните книги кои секогаш успешно им ги наоѓавме коментира Армен Самуелиан, творецот на Источната библиотека, кој беше познат по својот толерантен однос кон книгите од сите режими и од сите источни краишта на светот од Балканот до Блискиот и Далечниот Исток, до Кина и Јапонија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според Татковиот резон човек со толку силна приврзаност кон книгите и нивната вистина можел да биде само добар и невино настрадал.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Најчесто книгите, особено новите, го водеа кон пријателствата, а се случуваше и пријателствата да го водат кон книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сотир Паскали не рече ништо. Си помисли дека Камилски повеќе сакал да го истакне својот химеричен однос кон книгите, отколку да се соочи со реалноста за тешката состојба на очите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На изгрев беше едно големо, доживотно балканско пријателство, на две сродни души кои ги поврзуваше митската, фанатична љубов кон книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знаците кон книгата, вон редот на писмото.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се враќаше кон книгите, кон долгите молитви, но секој миг, меѓу испишаните страници или меѓу иконите, ќе го здогледаше каменот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
II Татко почина со поглед свртен кон нас и кон книгите од неговата библиотека.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дека со посебна грижливост, дури со љубов, се однесува кон книгите.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мајка ми, кутрата, на свој начин ја споделуваше татковата љубов кон книгите, како дел од нивната долга и тивка љубов.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во Татковата речиси фанатична приврзаност кон книгите, нејзе ѝ се даде можноста да го продолжи животот со книгите, да си го продолжи, по многу години, идеалот на солунските лазаристи, нејзините единствени вистински универзитети во животот во кои се негуваше култот на книгата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка го споделуваше Татковиот култ кон книгите уште кога се омажи за него, ама сега некој за прв пат ѝ подаруваше книга, и тоа необична книга која ќе ѝ припаѓа само нејзе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)