кај (предл.) - кум (имн.)

Одовде ќе одиме право кај кумот дома! Ајде!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СИТЕ: Ајде! Ајде! Кај кумот! Море, вие сте за бесење! (Се чисти од сламата.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Од колибата.) Не-е-е-е!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Иј, бре Теодосе, молчи!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И еден ден се крена со чорапот в раце, та дури кај кум Сукалови.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
АНЃЕЛЕ: Седи со здравје, кумо. (Ѝ бакнува рака). Ако појдам кај кумон Донета што да му речам?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не траеше долго седењето кај кумот на клупите покриени со ткаени килими и масите со бел како снег штиркан дамаст.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)