И тој го отворил ковчежето, и видел: сите коски на таткото негов, букви тврди, на местото свое биле, а меките ги немало, оти месото од телото прво се распаѓа, и кај човекот и кај зборот што умира.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Оти кај зборот таму и душата излегува... И бугарските војници ги пуштија да се вратат. 164
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)