кај (предл.) - тебе (зам.)

Велат, дошол кај тебе некој непознат и таинствен човек, рус и со паларија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тука бев можеби и посигурен”.  „Господ нека ни е на помош”, му рече во часот на разделбата.  „Мислам дека ќе одам на друго место”, му дошепна Готлиб гушнувајќи го за потивко да му дошепне: „Сега не е време да се биде дома”. 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ете деновиве го пуштија на слобода и Готлиб, Хинко Готлиб, неговиот цимер-колега од затворската ќелија, еврејски новинар од Загреб и тој, подготвувајќи се за заминување, му рече дека се враќа дома.  „А како е кај тебе дома?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јас сега ќе наредам деврие низ селото, караули по сите патишта, а еден чауш лично кај тебе ќе караули.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мудурот се поослободи и нешто се присети та пак плусна со рацете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- А што е кај тебе? - Качамак, со сирење, млеко, клиси...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- А да дојдеш кај мене? - Каде кај тебе? - Во старото куќиче кај бабичката?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Глупаво, нели? - Не знам. Тоа е некој нов нагон кај тебе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- А каменот? – саскањето на сопствените зборови му наликува на придушено ехо од пеколот – Откаде тој кај тебе?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Барутот и сѐ она друго е кај тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Онисифоре... - Што сакаш сега? Пушката ти ја дадов, оди си.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури е и поминато, требаше порано, пред сонце да излезам од кај тебе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
САВЕТКА: Не ќе одседне, туку ќе се сокрие кај тебе, оти со тенеќиња ќе тропа народов по него.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Доаѓам утре попладне на кафе кај тебе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ќе го дочекам разденувањето, кај тебе. - Дојди да си легнеш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ова нека остане кај тебе, рече сосем расположено.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Отидов кај волкот, ме прати кај лисицата; лисицата ѓоа можела да вади коска, и таа ме прати кај тебе и ти си му 'и вадела.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Посакувам да застанам под твојот прозорец, за да ја слушнам мелодијата на твојата душа, но секогаш кај тебе, таа граница меѓу разумот и срцето.. таму почнува и завршува сѐ... а толку ми е потребно да бидам, по малку луда и насмеана, по малку разиграна и заљубена... по малку дива и полна со живот... потреба да се изживее мигот со тебе...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
„Мил, оче”, рече Тодора со умилност за приказ, „сум дошла кај тебе од што една мака ме мачи, мака што не смеат ни моите блиски да ја знаат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А кај тебе таа светлина во очите е уште и како некоја светлина од височини.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тогаш погледна во мене. Може, ако сакаш, овој да го земеш кај тебе, да си гледаш што сакаш и кога сакаш. Во боја, вели.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Те погледнав свету И мрачен ти беше (божем погрешен) Црно на бело крстозбор решен Кон светлина божем почна да идеш Но рабови тенки, кршлива рамка И овде-онде-пак црна дамка Те допрев потоа за сигурна да бидам Дали по патекава мека и тенка Можам воопшто на кај тебе да идам Или мене само така ми се виде А по текот твој и други видов нешта Девојка невешта по истиот пат Со мисли во облаци чекори кон Ад Со допир стаклен и смирен поглед Ко кукавица птица в незнаен лет А зад неа: надзирам јас со двоглед: – гледам кристално јасно низ овој проѕирен свет! 2001
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Што има ново кај тебе? Да не се омажи?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од каде сега без панаѓур волку госје кај тебе, вујко? — праша и се прибра до светилникот небарем и таа борина ќе клава.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Знам дека долго време не сум идел кај тебе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Реков: - И покрај тежината на изненадата со која ме почести преку телефонот, не го забележувам нејзиното присуство кај тебе.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Веројатно слушна за нашиот Бел Корпус во Белград!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Мене ме доведе кај тебе важно дело, дарагој Семјон“, вели тој и веќе се гледа дека однапред му се радува на учинокот на својот вовед.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Да извиниш ти, ама јас немам што да извинувам, дојдена сум на гости кај Генералот а не кај тебе “, одвратила Рајна, „кај тебе се готвам другпат да дојдам“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во секој случај знам оти не ќе можев да издржам помеѓу четирите ѕида па еве, дотрчав кај тебе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
СЕЛАНЕЦОТ: Велиш? Ама и кај тебе... Дуќанчето ти е како кокошарниче... Пет-шес полици, и тие дополу празни..
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СЕЛАНЕЦОТ: Море, вие в град и така и така, туку на село. Драње до коска.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Кога ќе дојдам кај тебе, да ги побарам написите за аерозагаденоста во Скопје?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мислат дека нешто е скриено. Утре ќе дојдат кај тебе...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако и понатаму останува отворено твоето срце за мене и за моето црно семе, мојата Пелагичка, ќе си ги соберам пљачките и ќе се преселам кај тебе и од сега па до крај ќе те викам мајко Персо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Собери си ја ногата кај тебе, ќе свикам, и ќе му ја истуркам онака од кај мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Е, некогаш ќе се случи: на некој да му избега ногата кај тебе, ама јас ќе свикам, еј, кој си и кај одиш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Додека те носев, ми рече тогаш, твоите вошки се префрлија кај мене, а моите кај тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Додека јадевме во кујната, Мила рече: - Е, да знаеш, сон ми е да можам да вечерам кај тебе без да морам да барам дозвола од моите. Блазе си ти што тебе не ти забрануваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)