каде (предл.) - оди (гл.)

Утрински булки Каде одам во утрото на мојата пролет?
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Турскиот судија, кајмакамот, го праша Гоцета: - Даскале, каде одиш ти ваму-таму?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И вие сте биле, кајмакам ефенди, млад... па знаете каква е младоста...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ми вели „Зошто не гледаш каде одиш?“ вели.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Многу често се прашував што барам, каде одам со овој чудак. А, сепак, сѐ уште бев со него.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Иако сите ја сметаа за налудничава, овој пат точно знаеше каде оди.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не му беше сеедно каде оди.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тука Сефедин се пријави на пристанишната управа и објасни каде оди и со колку луѓе.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- А јас морам да одам. Каде одат овците, таму и јас! - вели старецот како да се извинува, па со мака станува и се поздравува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)