По една невесела седенка зад која остануваат расфрлени карти, купови отпушоци и студенило на луѓето еден кон друг, се враќав низ заспаниот град без движење на коли и без минувачи и му се простивставував со чело на остриот дожд, на тој предвозник на утрени мразови.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Но згреши ли тогаш помила му е секаква заблуда зад која може да ја сокрие грешката од колку и најголемата вистина, што го обвинува!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)