Винстон погледна низ ливадата зад грмушките и доживеа необичен, забавен шок на препознавање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Есента доаѓа рамнодушна и дури некако скептична во кругот на самотата што го носи Се постелува преопрезна зад грмушките на видот и чека како итро демнење И не е само тажна метаморфоза на лисјето и подмолен пристан на испокинатите магли што висат од рамената на студот Туку е клопче од многу излитени носии и сива клупа од постојани медитации при кои долго се молчи
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Тој тргна полека се тркалаше лазејќи од дрво до дрво, се задскриваше зад грмушките па некако стигна до селото за да влезе скришум во подрумот по компири.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Него девојките го сакаа, не му недостигаа посакувани средби со нив, но тоа беа средби зад грмушка, зад агол, крај бандера.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Старецот замолчува. Молчиме и ние и гледаме пред себе во жолтата полјанка преку која поминуваат овците и се губат негде зад грмушките од другата страна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Оди, легнува, фаќа заслон зад грмушка, зад камен, се притајува, се вслушува и продолжува понатаму.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И ќе го завлечка некаде во леите, зад грмушките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)