зад (предл.) - врата (имн.)

Го слушна детското плачење од зад врата и ја погледна превивката на левата рака. Време е за преврзување, се сети.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Синко, му рече. Донеси ја прачката зад врата. Денес сакам да те шиканирам.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Понекогаш ми се случуваше да ја чујам како слегува по скалите и како вратата ќе крцне кога ќе влезе во готвачницата каде што спиевме јас и моите двајца помали браќа на постелата зад вратата и дедо ми и баба ми на другата постела, спроти вратата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во истиот миг од зад вратата се чу женско бревтање и шушкање на ќеси.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Сред собата имаше самоделски шпорет, в лево маса со по една дрвена клупа од двете страни, а зад вратата кревет прекриен со ложник.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Знам какво слово му изглаголи на логотетот, оти видов, а видов оти бев таму, скриен зад вратата од одајата на логотетот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И пешкирот е таму зад вратата закачен на дрвен чивилук.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ја закачи на еден клин зад вратата и излезе пред колибата, провирајќи се меѓу стеблата на буките, како да се крие од некого.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И синоќа тој ги донесе торбите, што сега висеа закачени на ѕидот, зад вратата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Можеби Симон се склонил зад вратата на оставата, откако ме посматрал од тремот, додека јас стоев во светлиот круг на дворот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Видов една метла зад вратата и зедов да метам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш земам боледување и останувам овде да чекам зад врата со скратена двоцевка да видам кој ти прави тебе визити рано насабајле. Dixi.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Лозане.“ „Што е?“ прашав и пак се мачев да се извлечам од под неговата ослободена тежина; не бев сигурен дека не е пијан и дека не ќе заспие ако се тргнам од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што е, кажи?“ „Онаа стомна зад вратана ...“ „Што - таа стомна?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дома, во брлогот за спиење во левиот агол зад вратата се прибираше дури во самата темна ноќ.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Не само обезличено туку и грдо“. Непознатото лице зад вратата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Му реков да не ти ги фаќа книгите“, му довикна мајка му од зад вратата. „И не ги фаќаше“.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ние, помалите деца, останувавме приковани зад врата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Зад вратата беше сигурно и врската со Мајкините клучеви од бравите на враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Некои од сватовите кршат од метлата зад врата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)