зад (предл.) - таа (зам.)

Го возиш цела ноќ, по пат го тешиш, го молиш да издржи, да не стенка, му велиш и му ветуваш дека уште само оваа кривина да ја поминеме и зад таа или другата ќе се отвори поширок, порамен пат по кој побрзо ќе стигнеме до болницата; го носиш за да оздрави, а тој, ти се скаменува, оладува, те гледа со стаклени очи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Зад таа затворена врата останаа во мене живи зборовите на мојата баба* од османско, турско, балканско потекло: А kapi! Отвори ја вратата!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И зад таа магличка им се закриваат лицата, им одат негде поназад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А зад таа ограда не се гледаше ништо.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)