Се навали на патерицата и, одвај видливо дигајќи ја левата рака, замавна. За збогум.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во нив, во свежата зора се мени првичниот зрак на сонцето.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ние заминавме, а тој остана на брегот и долго гледаше во нас, додека Лена му мавташе за збогум.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)