И, за таа цел, се користат со уште една природна карактеристика на народната уметност, анонимноста, која тие ја злоупотребуваат и ја користат за ужасни цели: за маскирање, за криење во толпата, за стекнување славна, агресивна, естрадна анонимност!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И сите тие заедно низ себеси ја проповедаат големата тајна за чистата твар на зборот, за блажената вода и за ужасната топка на мракот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Интересни вести ни пристигаат од еден писател (тебе сигурно ти е познат) Ернест Хемингвеј кој е самиот учесник во интернационаната бригада заедно со уште една новинарка Марта Гелхорн и редовно известуваат за ужасното секојдневие на војната.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)