за (предл.) - бел (прид.)

Десет илјади, му рекоа, а тој само што не прсна, какви десет илјади за оваа сува слама во измитарена кожа, кога тоа чудо нема ни заби, немаш заби ни ти, му рекоа браќата, понесени од љубовта на Отец Симеон за белата душа и рекоа уште нешто, заради што пенушката помодре и им ги покажа забите, па тие веднаш се снајдоа и го одвлекоа коњчето, сеедно, не е само тој купувач на овој вангелосан свет.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ќе ѝ однесам една бела роза и ќе ја прочитам баладата за белата роза.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Зборувај, раскажувај што и да било... За црни Арапи или за бели жерави. За сѐ што ќе ти текне.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Не повеќе, рече Лу, сега ја следи книгата за бела магија, која зборува како да ја реконструираш структурата на своите ќелии - се занимаваш со своите ќелии и пиеш, да речеме, јогурт.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Си кажуваат за јајцата вапсани, за бело - црвено, за оро моминско среде село на Велигден.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Батко Онисифоре, кога ќе биде тоа?“ „Кое тоа?“ праша. „Кога ќе појдете да го ловите?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаеше дека веќе не говорам за белиот коњ со лелеава грива.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За веѓата. За лепешката од сонот. За белиот бастун на слепецот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
За среќа, прилично научи за радостите и за лебот, за плодовите, за хранливоста на тагата, за нејзините дождови, за црните и за белите мириси на слободата, за карпата што ќе треба да ја истуркаш на врвот пред да се вратиш по патот на иднината.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Веста за белата козја инвазија се рашири низ градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И двајцата добро знаеме на која жена мислиме само јас отскокнувам кај неа љубопитен и на вишини навикнат не можев да си замислам толку еднолично и неразонодено суштество рамна снага рамен говор несовршенството ме предизвика потсвесно, како што обично се вели правев трикови за забава на народот покажував нови мустри шарпи шешири шпилови стапчиња топчиња кутивчиња бели гулаби за бела магија создавав драмски штимунг го извлекував резервниот маж последниот џокер од мојот долг од што е дупнат џеб, немав време за колебање носев кружна насмевка - рингишпил на лицето каде јас, таму таа!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој ден сите зборуваа само за Белото јоргованче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Јас сум за белине, вели Јон, јас сум за сонцето, ајде да копаме, вели, пченкава во нас гледа!...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)