Копанка во која се пече  Зрното, денот и лебот  Водата- вирче, огледало,  За ѕвездите меко седало,  Сонце крај што угреало.
               
             
           
            
            
              „Сонети“
               од Михаил Ренџов 
              (1987)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  12. Да пукнам одамна не сум имала толку долг отпочин  И ќе заборавев на сонцето што изгрева на исток  А и тоа галиба имаше нешто со Македонците  И сонцето било ѕвезда велеле Македонците  Бре бре како никој да не знаел што било сонцето  А за ѕвездите допрва ќе се разјаснува  Дали Македонците мислеле повеќе на ѕвездата од Вергина  Или на ѕвездите од европскиот бајрак
               
             
           
            
            
              „Сонот на коалата“
               од Ристо Лазаров 
              (2009)