за (предл.) - утеха (имн.)

ТЕОДОС: (Бришејќи го грлото од шишето скришно со шамивчето, прави лице како да треба да испие најодвратен лек. Отпива малце.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Како за утеха.) Па, најпосле, едно сонце нѐ грее. Сите пиеме со уста, безбели.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не за утеха. За сласт, сушто напластено јас-ти, ести.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Телото си бара друго во темнината, за утеха, како тукушто родено кутре.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)