За миг писнува гајдата. Комитите се фаќаат за рамената.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Братучедите ги префаќаа за раце, за мишки, за рамена, ги влечеа, ќе почнеа и да ги туркаат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тетка Ана се препали. - Саше, Саше, што се случило, каде беше, што ти е, смири се, Саше, престани! – викаше, го молеше, го потресуваше за рамена, го прегрнуваше.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Саше, Сашенце мој, не плачи, Бак се врати – викав јас истовремено, ама од неговите пискотници, толку силни и неутешни како некој близок да му умрел, и од викањето на Тета, тој мене не можеше да ме слушне.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Дојдовме до една врата, ја отвори и ме турна внатре. Ме фати вака за рамена и ме затвори.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги влечкаме за нозе, за рамена и ги редиме еден до друг, еден на друг.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ќе извика парола, велам и сум ја фатила вака за рамена, ја туркам и викам: женава е трудна!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Не постои повеќе овде за тебе,“ ѝ викнал едниот од браќата, ја грабнал за рамената, и ја истуркал од креветот. „Те водиме дома засекогаш!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Добрата Душичка ги пружила рацете кон масичката до креветот, заграбила неколку коњчиња, цветови и ангелчиња направени од дрво, и успеала да ги пикне во џебовите од ноќницата пред нејзините браќа да ја зграбат и да ја изнесат од просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
- Што правиш, мори несреќо, викам, и ја фаќам за рамена, ја сметнувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Небаре некој за рамена да ме трга надолу.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)