Пак вака, за печење што ја има една сорта, благи како колачиња со шеќер.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Гореше и тој. Во топли денови, или кога варницата ќе беше исполнета со камења за печење вар, се состануваа во плевната на Оруш.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се изградиле нови конаци, чардаци, воденици, амбари за жито, казани за печење ракија, фурни за печење леб за манастирските монаси и многубројните измеќари, гости и сиромаси кои секојдневно доаѓале во манастирот и на кои бесплатно им се давало јадење; околу манастирот се изградиле и посебни конаци на богати верници христијани и муслимани кои повремено доаѓале во манастирот или останувале на панаѓурите кои се правеле кога славел манастирот и кои траеле по неколку дена; засадени биле нови лозја, а се зголемил добитокот со нови грла: овци, телиња, коњи, крави, волови, скопаци.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Овде од целото маало се носеа разни јадења за печење.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
А за тоа, за печење леб, зашто ништо што е погано не смее да дојде направо во допир со лебот, а погано е сѐ што не е природно, за завалување на фурните и вршниците, употрабуваа слама, измешана со суварки, или со дрвени трње.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ѝ личеше на прасе, подготвено за печење, на кое решиле да му закачат кожен ремен околу вратот, за да го довлечкаат (најмрзливо, се подразбира) до најблиското дрво.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Киоскот со цигари и весници е отворен, лебот е дојден од градот, а на пазарчето се продаваат домати како јаболчиња, распукани смокви, презреани краставици и модри патлиџани како дебели краставици, динчиња колку тупаници и калинки колку динчиња, прави пиперки како скротени риби и по некоја шарена лубеница долга како тиква за печење.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И попот Матлија пиеше со луѓето и ја заборави и црквата и верата: редеше темјан во кадилницата и им шркаше на јагнињата што се колеа за печење, пеејќи им: „Господ да ве благослови, душички - и слободата, како и војната, бара жртви...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)