Небо - за небо човечност надолу!
               
             
           
            
            
              „Вардар“
               од Анте Поповски 
              (1958)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  За небо човечност се симна небото  За земја мажи порасна земјата.
               
             
           
            
            
              „Вардар“
               од Анте Поповски 
              (1958)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Размислуваше  само за небото, хоризонтите, дневните и ноќни бескрајни простори, осветлени од ѕвездите, месечината  или сонцето.
               
             
           
            
            
              „Лек против меланхолија“
               од Реј Бредбери 
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Зел земја иловица и исплескал нешто како погача, ама големо и над небо ставил еден сач ко божем за небо... - Не како божем туку вистински.
               
             
           
            
            
              „Крстот камбаната знамето“
               од Мето Јовановски 
              (1990)