Грдан ја одложи чашката и се подмести за изненадување, иако изненадувањата на Грозда секогаш доаѓаа од онаа страна од која најмалку ги очекуваш.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
На пример, вие сте застанале крај гробот на некоја исчезната позната личност, за која некогаш нешто сте читале, но токму што - тишина; вие стоите, слушате како над главата ви воздивнуваат темните крошни, како вознемирено гака јато врани и едновремено се потсеќате - тоа и е моментот за изненадување.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
За изненадување на Ване, сега на масата, од десната страна на мајка му, седеше стариот - но не оној стар што го знаеше туку сосема друг, како којзнае која копија од оригиналот што си имаше свој отпечаток дури за и на малиот прст од раката, во вид на дискретен нокот - доволно долг да му се забележи на широката и плоска дланка, но и доволно краток да не му пречи во пишувањето на службените списи, и секогаш однегуван не со ножички туку со турпиичка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Меѓутоа Сухов незабележливо ве следи, што би се рекло по стапките, и го демне моментот кога е можно да бидете изненадени.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Дали примањето подарок може да важи за изненадување?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)