Понекогаш ми се смачува кога ќе видам мешавина од страв и обожување                   на лицето на народот, толку бесрамен јавен копнеж на стадото за водач,                   но ако замижам на двете очи, и тоа некако ќе го преживеам.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Орце „беше роден за водач, имаше еластично-заповеден дух“ и бил извонредно строг кон најмалите отклонувања или грешки на своите другари, дури кога тие биле направени несвесно или случајно.
               
             
           
            
            
              „Солунските атентати 1903“
               од Крсте Битоски 
              (2003)