ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но, според зборовите на Х.Џ., и старото и новото раководство беа „лоши и погубни“ за работниците – затоа што на вработените, наместо плата им нудеа бонови со коишто можеа да пазаруваат прашок за перење „Гонг“ и други хемиски производи од асортиманот на АД „Охис“.

По оваа егзистенцијално безизлезна ситуација за него и за членовите на неговото потесно семејство кое го издржува, Х.Џ. неколкупати се обраќаше до неговите претпоставени и од нив изречно бараше да му се исплатат платите што му се должат.

за писмата со топли поздрави до неговите родители што живееја на другиот крај на светот и за телефонските извинувања на моите родители во истиот град што не сме ги посетиле на сведен, оти, нели, пак тој морал да се задржи на работа, за левиот чевел од секој пар чевли што се купуваше за помалата ќерка, а кои тепаа на глуждот па требаше да се разлабават кај мајстор Младен, за молерите кои можеа да дојдат само ако е тој на пат оти, се знае, прават страшен неред во куќата и,

Се поттргна настрана, а јас до неговото име додадов: „Водач“.

Кога го виде Толе Аќифа на танец и уште до неговата Проќа, се запали.

Тоа беше патот до кој требаше да се стигне, но до неговото платно водеше првиот пат – работ на маглата.

Таму сѐ изгледаше испустено, иако сѐ беше исто: сѐ беше на своето место, но годините на непроветреност и талогот на насобраната прашина, на тој простор му беа дале поинаков изглед и некакво мртвило.

Излеговме од дома испратени од потсмешливиот поглед на мојата мајка. Молчевме сѐ до неговиот дом.

Како дошло до неговата смрт во валканите води на Златниот Рог, не разбрав.

152. Ваквите становишта на Мисирков по овие прашања се обработувани или засегнувани во повеќе трудови, почнувајќи од неговото предавање за Марко пред студентите во С.Петербург и неговата дипломска работа /1902/, па сѐ до неговите последни статии во софиските македонски и бугарски весници /1923-1925/.

Таа блискост на едно наречје се пројавува, од една страна, кон сите други македонски наречја во општите фонетски или звуковни, морфолошки или формени и лексички или зборовни особини; од друга страна, секое наречје е најблиско до неговите соседни наречја, имајќи со нив општи особини што се немаат во пооддалечените од него други наречја, и тоа западниот дел од наречјето е поблиско до неговиот западен сосед и со него тукуречи се слеваат, источниот до источниот итн. и така наречјата како да се врзани едно со друго како колцата во еден синџир.

Долгот кон татковината и народот, до неговото исполнување, се вика народен идеал и кон неговото исполнување треба да се стреми секој свесен човек.

Тоа траеше сѐ дури мечката не се доближи до неговото јарче, онаква распафтана и несмасна, а после и сѐ додека не зеде, пред негови очи, да го расчеречува со своите несмасни шепи неговиот лов и неговата среќа, тука, веднаш пред него.

Дури и го виде како се добра до неговото стебло.

Наизлегуваа на чистината, шест издолжени црнки, зашарија неспокојно по таа искричава белина, задушкаа во сите нејзини катчиња, одминувајќи лесно, како да се слизгаат по неа, а за сето време доаѓајќи сѐ поблиску до неговиот прозорец.

Вртејќи ги корењата кон езерото, врбите ја свртеле и сета своја снага кон него: и стеблото и гранките; се извиле над него, ги спуштиле крошните што поблиску до него, до неговиот шум и плисок што им дава живот; сѐ што чинеле, чинеле додека биле млади: ги спуштале гранките како самовилските коси во него, ги киснеле, ги препуштале на ветерот да ги вее, на сонцето да ги суши.

Да му ја покаже трагата до неговата суденица, онаа пред која го даде заветот на вечната љубов.“

Дванаесет писма лежеа здиплени под свечената униформа во наткасната до неговата глава.

Во мигот кога земаше воздух меѓу два целува, Рада приближувајќи се до неговото уво му шепна.

И така алето ги спои двајцата и доведе до неговото прекинување на школото, до свадба, до рано женење.

Се чинеше дека големиот проект само навидум им ја зголемуваше суетата со која си го осмислуваа животот до неговиот крај.

Не ќе се предадам, шепоти или мисли и чека и другата судбина да го охрабри со нешто од својот живот, настан или име или што и да е, а до неговиот слух, достасува само шумолење на дожд и пак - квичење, потоа тажачка на животно.

Дури и улиците што водеа до неговите надворешни бариери беа постојано патролирани од стражари со мајмунски лица, во црни униформи, вооружени со пендреци на расклопување.

Рамото на девојката и нејзината рака сѐ до лакотот, беа притиснати до неговата.

Во однос на правото на работниците на учество во управувањето, Законот за јавните претпријатија утврдува дека основачот на јавното претпријатие по предлог на Советот на вработените, а до неговото формирање, по предлог на мнозинскиот синдикат во јавното претпријатие, именува и разрешува претставници на вработените, чиј број изнесува 1/3 од членовите на Управниот одбор на претпријатието (чл. 17).

Пола до пола, лаф муабет, го испрати дедот Петко поп Трајка до неговата порта и се разбраа дека на Илка ќе му земат за венчање три лири !...

Од утре ќе ја забравам вратата, ќе ги спуштам ролетните, ќе ги исклучам телевизорот, фрижидерот, машината за перење, ќе ги изгорам фотографиите, писмата и сите останати продукти на хуманизираната носталгија, ќе се соблечам и... ...во мракот, во молкот, ги начулам ушите, пуштам да ми се провлече 'ржењето низ грлото, нечујно газам по тепихот од трева, бршлен, од мравки и изгниени коски на жртвите, ги насетувам, од другата страна на решетките, преплашените контури на полуќелавите, бледи чиновници, го одбирам најмалиот, најизгубениот, веќе му го распознавам лицето што со мазохистички грч се ѕвери во мене, со побелените прсти го стиска работ од канцелариската маса, врз која лежи расфрлена хартија, избраздена со црвен фломастер, немарно се испружувам, токму до неговата нога, загризувам силно, под платното на пантолоните, под епидермот, но не дозволувајќи му на сечивото на забот да оди подлабоку, заплачува додека со јазикот нежно минувам по ранетото место, сѐ уште воздивнувајќи од болка го зграпчува црвениот фломастер, нервозно зачкрипува по хартијата... волшебниот лет на шарената топка или повеќезначност на современиот театар ...

Откако ги заврши работите што беше предвидела да ги заврши утрешниот ден, само за да го следи Татко во ноќта, небаре да го преземе својот дел од одговорноста од татковото замислено патување, кое еден ден можеше да продолжи во реалноста, тивко се прикраде до неговата соба.

Што се однесува до неговите реакции таа навистина немаше волја да се впушта во разјаснувања.

Не, не. Глупаво, глупаво. Или ...? Погледот му скокна до неговиот хотелски прозорец.

- Знаеш дека помислив оти нема да дојдеш - се зарадува Господ Саздов.

На превртената гајба до неговите колена беше поставен шахот во очекување на првиот партнер.

И тој ќе ја бакнеше највистински, оти куклава од ден на ден станува се поубава, помила, поблиска до неговиот живот.

Старецот весело ги распрашуваше за сето време, им прикажуваше за работата на младинците, кои што работеа блиску до неговото село и ги закачаше дека ако не станат ударници веднаш ќе ги симне од колата, за да продолжат пеш по јулскиот пек.

Амамџијата Селим, кој со топлите ленени крпи го триеше телото на ибн Пајко во Чифте-амамот, небаре беше најблиску до неговата мисла и до неговата душа.

А тагата се зголемуваше кога погледот ќе поминеше на бастунот, потпрен на миндерот до неговиот колк, бастун направен, знаеше синот на Тајко, од најубав див трендафил.

Дојдовме до неговата соба, каде што беше сместен.