до (предл.) - ќош (имн.)

И веќе стасаа сите манџи. — Ајде, сега, да се поруча! — им вели на Доста и Илка, кои беа се стиснале до ќошот и нешто си шепотеа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)