до (предл.) - стемнување (имн.)

„Добро, до стемнување. Чиста маица облечи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Но тој видел дека сепак му кажува нешто со брз поглед. Што? Она во што верувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другарите ќе ми се смеат. Те молам, мамо.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Мамо, во седум е уште ден. До стемнување, мамо, те молам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Вечер, шепотел со треска во грлото и ќе стоел до стемнување неподвижен ако од куќата не излегло потпирајќи се на крив стап старчуле што можело да се собере во чобански тагарџик: жива играчка за деца, ништо друго.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)