до (предл.) - печка (имн.)

„Ох, навистина? Добро“, рече таа, без многу интерес и речиси веднаш потоа клекна до печката за да направи кафе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мислело, мислело мачето што да прави со своето опавче но не можело ништо да смисли па легнало до печката а опавчето си го свиткало под главата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
На Мишко му беше жал. Почека уште малку и кога виде дека врапчето не се враќа си седна до печката.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И Сашо се привлекува до печката.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Сашо, ти си помал, а и поблизу си до печката. Стави дрва!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Отиде до печката и го запали гасот под алуминиумското ѓезве.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ги стискав забите и пак чекорев, од гобленот до печката, од прозорецот до долапот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во собата, пет со четири, чекорев од избледениот гоблен до печката и пак назад, од час во час, и си ги броев чекорите. Неспокојно размислував во движење.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тоа го носеше уште првиот отворен поглед во овој човек до печката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И овие двајца луѓе, загледани во оној до печката, што немаше на себе мека карирана кошула, што беше облечен во волнено и тврдо исткаено, какво што носеле отсекогаш луѓето во овие краишта, имаа едно чудно чувство за некакво не начнато задоволство, што се има обично по некоја свршена работа, која била претешка за нив, но која тие сепак успеале да ја свршат добро, да ја свршат онака, како што сакале без ниедна трошка, без ни еден збор отстапување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во бифето седна до масата што беше поставена најблизу до печката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)