до (предл.) - облак (имн.)

Од трвите до кавалот од стадото до облакот сѐ е бујно запалено.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Откога се извишиле до облаци, беа му се пуштиле за кон кај нас да си идат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Откога се изнајале сите арно убаво од жаби, се дало заповед од Аџијата и сите летнале и се извишиле наугоре дури до облаци.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Со нови сили Ластовицата замавнуваше со крилјата и се креваше високо, до облаците.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Сѐ што ми треба е хипноза. Онаа засладувачка материја која те крева до облаците.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)