до (предл.) - дупка (имн.)

Возам полека и веќе не барам порамни места од патот зашто секаде е дупка до дупка, локва до локва и не се знае која е подлабока и во која има повеќе или помалку кал.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ама врнело, ама грмело- попот треба да го испрати до дупка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)