во (предл.) - точно (прил.)

Ѝ ја опиша малата фригидна церемонија што му ја наметнуваше Кетрин еднаш неделно во точно истиот ден.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Гоше секојдневно, во точно утврдено време, користеше апчиња за смирување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Грицкањето и плукањето почнувало секогаш во точно одредено време - кога ќе се изгаснеле светлата во салата и кога ќе се појавеле првите слики на журналот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Играта се одвиваше во точно одреден простор, од едниот до другиот крај на улицата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
А.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Неколку реченици напишани на ѕид и парче жица виси од плафонот; треба да сте родени во посебна класа, во точно одредена, ограничена околина на бела, високо-средна класа, да живеете во Лондон или Париз, за тоа воопшто да ви значи нешто.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Зигмунд ѝ рече дека ќе ја чекаме во точно определено време пред саат кулата на плоштадот Сан Марко.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледав како гондолиерот ѝ помага на Ана да се качи, а потоа таа ни мафташе додека се оддалечуваше по каналот, и му довикна на татко си дека ќе му раскаже како поминало пловењето по каналите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На ракавите моравме да носиме давидова ѕвезда, за да бидат регулирани забраните кои важеа за сите Евреи: повеќе не смеевме да одиме во театар, опера, на концерт; не смеевме да одиме во ресторани и паркови; не смеевме да се возиме во такси; дозволено ни беше да се возиме со трамвај, ама само во задната кола; смеевме да излегуваме од дома, ама само во точно определени часови; телефоните ни беа укинати, а смеевме да користиме само две пошти во градот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше септемвриски ден кога во нашиот дом дојде еден од синовите на братот на мојата пријателка Клара, и ми кажа дека таа умрела во психијатриската клиника Гнездо, во која живееше со години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Додека, пак, стварната [каузална] легитимација (legitimatio ad causam) претставува материјално-правна врска помеѓу предметот на парницата и лицата кои во тужбата се означени како парнични странки, т.е. вистински правен однос на странките спрема предметот на спорот во точно одредена парница или „способност да се биде странка in concreto“ и, за разлика од процесната легитимација, таа не е процесна претпоставка туку е прашање на меритумот на спорот ([не]основаноста на тужбеното барање) и за неа судот не води грижа по службена должност, туку само по укажување на странките кои треба и да ја докажат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со други зборови, тоа е однос на странките во парницата спрема нејзиниот предмет на расправање.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)