во (предл.) - тивко (прил.)

А ние четирите научивме да живееме со стравот; тоа не беше страв од смртта, туку од измачувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Моите крици преминаа во тивко и очајно плачење.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Марта и Ана ни кажаа дека живеат во убава куќа во тивко лондонско предградие, и постојано нѐ уверуваа дека пријателите на Зигмунд прават сѐ ние сестрите да добиеме визи за излез од Австрија, па потоа ќе можеме да им се придружиме во куќата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со големи раце самиот себе да се прибере и мене и него во себе, и срцето да го смири во тивко треперење.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)