И кога пишуваше и кога зборуваше раката цврсто го стегаше срцето.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
- Имаш право. Хибриди на креацијата ја возат релацијата. нурната во обично небо птица со златест сјај сонувачи ја зборат ликот не и го знаат но златен пердув наутро им ѕирка од газ „Успехот танцувал сред беспрекорна насмевка“ Margina #19-20 [1995] | okno.mk 65
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Погледни ме и запамети ме, рече би изгорел за да се престорам во обично грутче јаглен - но денес и на јагленот не му веруваат.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Токму затоа, со право можеме да заклучиме дека правата на работниците се наоѓаат помеѓу чеканот и наковалната, постојано на удар од ниските плати кои не секогаш ги добиваат, прекувремената (неплатена) работа, небезбедните работни места, прекарната работа, замолчените синдикати и слепите институции, а законите кои треба да се подлогата на која тие стојат и која треба да го спречи ваквиот удар, воопшто не го прави тоа, туку напротив со многубројните измени на легислативата само го олеснува понатамошното обезвреднување на трудот на работникот, кој се претвори во обично средство во работниот процес.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Неговиот настап на моменти се претвораше во обично егзерцирање на бахатост.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)