во (предл.) - доцна (прил.)

Го паметам училиштето каде во доцна есен таа 1947 година, по зајдисонце, се отворија вратите на училиштето и во примракот и во растреперените пламенчиња на кандилата за првпат отворивме буквари и учителката, Костандина Тодорова, облечена во воена униформа, ни ја учеше кирилицата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И сега се потсети како лани, во доцна есен, пред да паднат големите снегови, застана скраја од патот, прашуваше двајца: - Ами, бре деци, да ве опитам?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Третото за ќефови - мачки во осој, залез во доцна лето, лубеници на кришки, виножита и вилини коњчиња.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)