во (предл.) - стуткан (прид.)

Потоа нешто се случило со него, никој не знаел што.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И што ти е, јас да не ти ја запалив куќата? И смешно и морничаво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се крстеле - ќе ја скршат тврдоглавоста на човечето во стуткана мантија и ќе ја омажат осаменицата, Доце Срменков не се стопил во капка восок за да не може да ја обогати со рожба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие изгледале мудро под црните забратки, очите им биле врели од страст да победуваат. Или само така му се чинело на зашеметениот поп.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ненадејно, од недообјаснети причини, тој Мустафа - ефендија се пропил, најпрвин кришум а потоа без срам, се запуштил и се откажал од себеси, некогаш трепетлив од хипохондрија, подоцна вошлив чаршиски шут во стуткана и извалкана облека.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Попот, згрчен во стуткана мантија, дремел чучејќи, во мудречко исчекување бил чиниш, луѓето околу него да побараат тој да им пресуди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)