ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

6. Дерида и Витгенштајн Сепак, ова поставува еден очигледен проблем кога ќе го примениме на Деридините сопствени дела.

Да ги сумираме двете опсервации: првата е дека ако е деконструиран еден текст доаѓаме до еден поим, за кој не можат да се изразат никакви факти во споменатиот текст; втората е дека поимот за différance се добива со деконструирањето на тоталитетот на сите лингвистички ентитети.

Така, (4, стр. 27): ... différance, тогаш, е некаква структура И некакво движење кое веќе не може да се сфати врз основа на опозицијата присутност/отсутност.

Железничката пруга СКОПЈЕ-КИЧЕВО повторувам СКОПЈЕ-КИЧЕВО. (Два) Железничката пруга ПРИЛЕП-ВЕЛЕС повторувам ПРИЛЕП-ВЕЛЕС.(Три) Покрај горните комуникации неопходно е во споменатиот период од 1 до 7 септември да преземете акции и на другите важни комуникации така што непријателските комуникации да бидат парализирани.“

При тоа, морам да кажам дека во споменатиот естаблишмент малку кој (не по раѓање, туку психолошки и духовно) ѝ припаѓаше на култура којашто се сосредоточува во поимот град, полис, па според тоа и во поимот демократија.

После јас чув уште некои слухови за г.Станчеви од нивниот живот во Петроград, слични на пасажите за нив во споменатата книга.

Така разбирајќи го долгот кон татковината, јас се решив, прво, да го изложам моето разбирање на народните идеали на Македонците во еден ред расудувања, прочитани во петроградското Македонско словенско научно-литературно другарство „Св. Климент” 1, а после и да ги напечатам во оваа книга, каде што се поместени и расудувања непрочитани во споменатото другарство.

Ова е типично за една од категориите на конфузни аргументи коишто ние ги најдовме во споменатите текстови; попрецизно, AI е некомпатибилна со некои омилени модели на човечката когниција.

Читав: „До уважениот везир, славниот мушир уредувач на светот, предострожен управител на општествените работи со прониклив ум, извршител на народните работи со правилен суд, градител на темелите на господство и среќа, кој ги зацврстува столбовите на среќата и сјајот, окружен со милоста на севишниот владател, до муширот на Румелискиот ејалет, мојот везир Ахмед Мулаим-паша - севишниот бог да му го продолжи господството, и до одличниот правник меѓу наибите, наибот на Монастирската каза - да му се умножи знаењето, кога ќе стигне високиов царски знак, нека се знае: Во бовчата за џезието во Монастирската каза отсекогаш имало по 98 листови од горна категорија, 950 од средна и 162 од долна категорија, вкупно 1112 листови на џизието, што се распоредувале на рајата, населена во споменатата каза, и нивниот износ се собирал од споменатата раја по утврдена процена.

Во споменатиот извештај до министерот за надворешни работи Делкасе, тоа тој посебно го истакнува: „Но, јас морам да им оддадам признание за напорите сторени од страна на нашиот генерален гувернер, за да го задржи настрана муслиманското население.

Сепак, бидејќи овде станува збор за визуелизација на популарното, внимание привлекуваат најзагадочните елементи од скулптурите на браќата Чепмен - сеприсутните „Најк“ патики (некаде „Фила“).

Во споменатиот разговор, на поставеното прашање за потеклото и значењето на тие патики, уследи карактеристично небулозен одговор: „Без нив сè немаше да изгледа толку нездраво како што треба да биде - постои нешто налудничаво кога на нешто му давате контекст без врска.“

Почнувајќи од Lost in the Funhouse, проблемите на пишувањето, положбата на писателот во креативниот процес и врските помеѓу стварноста и помнењето се меѓу неговите главни теми; самиот Барт често се појавува како лик во сопствените дела (на пример, во споменатата збирка, во ро­манот Letters, па и во овде објавениот расказ).

Сега пак ни соопштуваш, дека немало да стане ред и мир меѓу каурите во споменатата нахија ако тие не бидат накажани.

- Станува збор за борба против окупаторот. За војна. А не за револуционери. И не за некаква револуција – се трудев да дообјаснам.

Во спомнатиот Културен преглед што ти го имаш подготвено присутни се дури и такви размислувања како она дека прозаичното и бирократско секидневие може да повлијае дури и некогашните борци за слобода да се преобратат во обични убијци.

Во ред, да претпоставиме дека М Ѓурев воопшто го нема посетено другарот секретар во спомнатиот понеделник; дека не ја видел белезицата на раката на Ботка; дека сѐ ова што се случува со него во затворов овие денови се некои необјаснети привидувања; дека и кај него, еве, дошло до тоа пореметување на рамнотежата помеѓу она што не било, и она што тој мисли па дури и верува дека се случило.

Неговата потресна приказна поврзана со работничките права, накратко, започнува вака...

Притиснат од егзистенцијални проблеми и согледувајќи ја целокупната ситуација во Македонија на полето на „пазарот на труд“, како и многу други кои се приморани да донесат дома нешто за јадење – Јакшиќ, со своето тукушто формирано семејство, во 2002 одлучи и започна да работи во споменатата градежна фирма како општ работник – непријавен и без никакво осигурување.