во (предл.) - сонлив (прид.)

Трепетливите ковчести прсти му се смирија, лицето му се развлече во сонлива насмевка: мустаќите му се поткренаа малку и ги открија двата заба во модрината на устата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кети го подготви појадокот и во сонлива состојба му го спакува ручекот на Френк, посегнувајќи по нештата и правејќи го она што требаше да го стори без да биде свесна за она што го правеше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)