Врз една темна табла близу до работ на платформата можеше да се забележи, во препознатлив Бојсов ракопис, една сентенца која ја сумира пораката која тој се обидуваше неуморно да ја изрази во неговата подоцнежна работа: „Единствено уметноста е способна да ги оневозможи репресивните ефекти на еден сенилен социјален систем кој продолжува да се тетерави по линијата на смртта”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
- Сега, Самоников е препуштен на самиот себеси.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во МОМА, 3 табли беа поставени на штафелаи, додека останатите беа расфрлени околу платформата.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
- Шепотев, а бев вслушан во препознатливиот тропот на тврдите грутки врз сандакот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Жената значи престанува да биде културално доминантен и прескриптивен модел за женската субјективност и наместо тоа се претвора во препознатливо општо место за анализа: како градба (де Лауретис), маскарада (Батлер), позитивна суштина (Иригаре) или идеолошка стапица (Витиг), да наведеме само неколку.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)