Во неврзан разговор се ближевме кон универзитетскиот град Дармштат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Мислев дека средбата ќе има некаква цел во врска со најавата од претходниот ден и дека од мојот претпоставен ќе добијам одредени инструкции, но во неврзаниот разговор попусто барав нешто кое би можел да го протолкувам барем како мал дел од она што го очекував.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Па така, неодамна, една моја пријателка, тргната на свадба во договорот со мајка ѝ, во неврзан муабет одеднаш станала сведок дека на времето кога самата била невеста, при прегледување на материјалот снимен на „ВХС“ лента, мајката си забележала во тефтер кој со што дошол на свадбата и колкумина биле присутни, демек колку порции изеле на неа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во сите средби кои ги имав со Јасер Арафат, по разговорите кои се однесуваа на меѓудржавните односи (најчесто на југословенската политичка поддршка на Палестина во светот на неврзаните, во меѓународните организации, во прв ред во ООН, каде што Југославија, сѐ уште играше значајна улога, каде што имаше вешти дипломати како и помошта која ја добиваа Палестинците), настојував да си ја дополнам претставата за оваа комплексна личност, кој во крајна линија беше еден вид Ахасфер, во вечна потрага по својата татковина!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Посебно беше тешко како амбасадор во неврзана земја да се бранат идеали кои во земјата беа згаснати, а неврзаните веруваа сѐ уште, а во некои земји постоеше и култен однос Следеше, како и многупати во историјата, новиот пеколен круг на жртвениот синдром!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Беше дамна контаминиран и сега урнат големиот југословенски мост кон Палестина, заедно со маргинализирањето на движењето на неврзаните земји, по крајот на студената војна и биполарната епоха.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Меѓутоа, генерацијата југословенски амбасадори која заминуваше во 80-те години на минатиот век на највисоките дипломатски мисии и на која припаѓав со своите четириесетина години, заминуваше кога сите идеали врз кои почиваше федерацијата, со исчезнувањето на нејзиниот творец Јосип Броз Тито, тивко се губеа, остануваше само по некоја трошка од тие идеали, која најмногу се откриваше во неврзаните земји, кои веруваа повеќе во Југославија во тие времиња отколку самите нејзини жители во неа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Парадоксално митот за Југославија живееше повеќе во неврзаните земји како Египет, Индонезија, Индија, Алжир, Зимбабве, Гана или Тунис, отколку во самата Југославија, која веќе беше во урнатини, одрекувана, дијаболизирана, проколнувана.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И тој како и многумина други арапски водачи веруваа во неврзана Југославија, повеќе отколку што веруваа нејзините жители во неа, во најкритичните години од нејзиното постоење кога нејзините водачи ја почнува пеколната игра на националистичките делби.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)