Даниел ја турна тешката врата што беше направена од штици, на она место каде што беа црните шарки на вратата, и влезе во замаглениот и студен ентериер.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Но има, знам сигурно, има:ајдучко детство во замаглен сокак. Крпена топка. Украдени праски.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Овој ѕид како да го нема, а тука е огромна мрачна бездна... и, значи, како да има многу публика во замаглен театар, редови, редови... седат и сите гледаат во мене.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)