во (предл.) - единствен (прид.)

Возвишеното одушевување за коешто све­дочи таа слика вооп­што не губи ништо со фактот дека ние сега знаеме на кој начин тие настани биле манипулирани (во крајна ли­нија, тие имаа врска со ударот на тајната комунистичка по­ лиција, Секуритате, против са­ма­та себе, против својот сопствен означител; т.е. стариот апарат пре­ живеа менувајќи ја својата сим­бо­личка обле­ка): за нас како и за најголемиот дел од учесниците, се­то тоа стана видливо дури на­кнадно, но она навистина важно во тоа е што масите во Букурешт ја „доживуваа“ таа ситуација „отворена“, дека учествуваа во единствена меѓусостојба на премин од еден дискурс (на општествени врски) во друг, кога за еден краток, минлив час, стана видлива празнината во големиот Друг, во симболичкиот поредок.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но нивната „физичка состојба“ беше посебна; сите тие се претворија во единствен врисок на непостоење, кој со сета силина се простираше низ нивното лешинско опстојување; непостоењето пиштеше, завиваше, лелекаше, се смееше и неочекувано се наборуваше, премирајќи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Некои од нив испопаѓаа; потоа стануваа; Николај се струполи во една дупка.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во февруари 2006 овие предмети, по предлог на тужителите, се споени во единствениот судски предмет: XXIX П.бр. 1269/05. 2.  Со носењето на најновиот и актуелен ЗРО (2005), за прв пат, беше регулирана постапката на основање синдикати – коишто се стекнуваат и со својство на правно лице [persona iuridica].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Архивските броеви под кои се заведени предметите во Ос- новниот суд Скопје I – Скопје се: П.бр. 1324/04 и П.бр. 1243/05.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но таа веруваше дека во книгите, можеби токму во тие книги, се крие нешто посвето, посудбинско за семејството, отколку во единствениот таков апарат за јуфки во градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Единствено за Будимпешта може да се рече дека вистински е град на Дунав: тој ја разделува на два дела, а потоа, преку осумте монументални мостови, ја сврзува во една целина, во единствена градска, урбанизирана населба.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Фасцинацијата со прашањето на надворешната граница, односно заокружувањето во единствена, етнички чиста, целина, се компензација за оваа слабост, бегство на општеството од сопствената вистина.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тогаш Корец почувствува дека е време да го активира знаењето стекнато на високите рабински студии, неговата реторичка вештина со која владееше врвно и која, знаеше, имаше сила да поведе колку и да заведе: „Мој сон е, учителу, конечното остварување на спој меѓу одамна поделеното западно и источно еврејство, големата унија што ќе нѐ сплоти во единствена нација, во нацијата на одново собраниот Израил”.  Погледот на Апфелблум се спитоми.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И пак: Луѓето паѓаа безживотни по улиците на градот, а на небото страшно кричеа крилестите сили што веќе го запоседнаа целиот свод и глеадаа одгоре во несреќниците што не можеа да најдат засолниште зашто и во земуниците ги стигаа студените погледи на ангелите со сиви крилја кои ги кутнуваа на земја, без здив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ридот Цион е мајката на Израил, Ерусалим е центарот на светот, можеби е ова времето кога вековно прогонетите, страдната дијаспора, вековно расеаниот Израил конечно ќе се врати кон матицата, барем духовно обединет околу неа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кај шизофреничарите двата главни мотиви се вообличуваат во единствена сила која делува во насока на создавање на состојба на смрт-во-животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Бетонските ѕидови беа преполни со графити, кои со годините се испреплеле во единствена метачкртаница на бес и фрустрација“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Она што е битно е поголемиот пакет – фактот дека хетеросексуалноста си останува општествена и културна норма, дека хетеросексуалноста си ја задржува моќта на хетеронормативноста.464 ‌Хетеронормативноста е систем од норми поврзани со одреден облик на живеење, облик на живеење што опфаќа низа меѓусебно поврзани елементи, од кои сите се слеани во единствен стил на општествено постоење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и да не е Дејвис нужно садист во голем број од нејзините улоги на платното, нејзините ликови честопати недвосмислено уживаат во победоносноста, во расфрлањето со моќ и со авторитет, во пркосот против општествените конвенции и во терањето по свое дури и, па и особено, по цена на туѓото страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Каква тоа инаква слика за геј-културата ќе произлезеше?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но за опстанокот на геј-културата, она што е битно не е нормативноста на хетеросексуалноста како сексуална практика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби и си го губи монополот врз прифатливото сексуално поведение.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Опозицијата помеѓу кралиците и трејдовите требаше да ја снема со геј-ослободувањето, кога гејството се вкалапи во единствен, обединет, хомоген идентитет – и кога, како што забележале многумина набљудувачи за подемот на „клоновската“ култура, сите геј-мажи наеднаш почнале да изгледаат и да се однесуваат како трејдови (и да спијат едни со други).234 Но дртата поделба на кралици и трејдови и натаму си испливува во машката геј-сексуална култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таквото постоење, за да се создаде, изискува стабилен домаќински живот што неразделно се дели со едно друго лице од горе-долу истата возраст, но од различен род и различен пол (оној со кој лицето се родило, кој не подлежи на промени), во ексклузивна, дијадична, љубовна, некомерцијална поставеност што се води во заеднички домашен животен простор, воспоставен и зацврснат со сопственоста на имотот и другите облици на богатство што може да се пренесуваат на идни поколенија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Распространето е верувањето дека Бети Дејвис била големата садистка на платното, исто како што Џоан Крафорд била големата мазохистка на платното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Постепено станува помалку непопустлива и несвитлива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така, поделбата на кралици и трејдови подразбира цел систем на поларизирани родови стилови, родови идентитети, положби на еротски објект и еротски субјект, сексуални улоги, сексуални практики и сексуални субјективитети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа верување ги одразува карактерните типови што и двете глумици ги играле извонредно, особено во втората половина на своите кариери, а делумно зависи и од спектакуларната поделба на улогите во единствениот филм во кој играле една наспроти друга, во Што стана со Бејби Џејн? (1962 година), каде што Бети Дејвис дури и ја заточува Џоан Крафорд, буквално ја држи врзана и ѝ тутка крпа во устата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не пропуштаме да отпочиниме во единствениот и изненадувачки прекрасно уреден ресторан со хотел и голема тераса со поглед на езерото, домаќинлак на невообичаено љубезните Коста и Вера.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој стар скитник умре токму таму каде што сакаше - во единствениот дом што му значеше нешто.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Стана без да му даде да го здивне, начекувајќи го во единствениот миг од тој ден, кога тој немаше во себе доста сила за сѐ, што требаше притоа да стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Идеше кон него, како виулица, начекувајќи го во единствениот миг, кога тој не беше сосема спремен да го пресретне и тоа беше една можност, со која што оној се ползуваше, а тоа беше нешто, што си беше сосема во правина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Големото уво на собирот слушаше и потоа стана голема уста.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ѕидовите во единствената нејзина одаја онемеа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да се присетиме просто, во груби црти, на фактот дека револуцијата на идеите, резот - „епистемолошки, како што се вели - чиј што најинтензивен момент можеме да го врземе за времето околу 1913. година, во метежот што го донесе, како во областа на математичките и физичките науки, така и во подрачјето на сензибилитетот, може во повеќе од еден поглед да се спореди со климата во времето 1480-1500, помеѓу крајот на средниот век и почетокот на ренесансата, помеѓу опаѓањето на средновековниот хуманизам и премисите на една нова култура во која се мешаат, во единствен синкретизам, томизмот и неоплатонизмот, емпиризмот и номинализмот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но виртуалното на својата страна се појавува во време помало од она што го одмерува минимумот движење во единствена насока.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во единствената и голема антикварница на книги во која влегувам како во црква, со саати се вртам по тезгите и зевам по рафтовите, не осмелувајќи се да земам в раце изданија од Горки, Достоевски, Толстој.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Татко, сепак, не престана клучот на мистеријата да го бара во своите книги, во единствената балканска институција врз која можеше да се задржи минатото, целото минато, освен во сеќавањето на народот, преку митовите и легендите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За спасувањето на колекцијата најголема заслуга имаше Цветан Горски, кој успеа во годините на фашизмот, со блиските на Игора Лозински, да ги спаси драгоцените експонати и по војната да ги оживее во единствен Музеј во светот и на Балканот. Но, тоа не би лесно.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Ја обикновениј дурак“ повтори тој можеби во единствена намера да го совлада срамот со кој беше исполнет до врв, „како полно шише вотка“, така самиот се изрази, и јас веќе знаев дека тој смета оти го пронашол лекот за својата болка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А замисли си што се случило. Не успеал никаде да го пронајде Штабот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Зошто, сине? Специјалност ми се термалните води, се во единствениот еко - систем, чиста технологија.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Амин Малуф подоцна пишуваше и на француски јазик.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Мора да се биде охрабруван во прифаќањето на сорствената различност, односно идентитетот да се прифаќа како збир на различни припадности, наместо да се хомогенизира во единствена и врвна припадност, која станува инструмент на исклучителност, инструмент на нетрпеливост што може да доведе до војна.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Родителите имаа притаена и смирена побожност што никогаш не ја пренагласуваа низ верски дејства, повеќе во нив беше насобрана некаква нужност за верување во единствената семоќна сила, по толкуте неприродни умирања во семејството, ненадејни и неизвесни преселби, постојано страдање, нови напори за прилагодување во туѓата средина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Зарем ништо не виде, ништо не разбра во единствениот атеистички музеј во светот?!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не случајно е поставен на ова клучно место, на пресудната барикада во борбата за преобразба и создавање на новиот човек на комунизмот, во единствениот „дијалектички процес“, својствен само на албанскиот народ, во конечното искоренување на троверството, во дефинитивната сталинско - комунистичка преобразба на масите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)