Другите веќе замацале во вкусните јадења, се насладуваат, пијат. Вистинска гозба.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Устите и рацете им се замастуваа, но не се бришеа уживајќи во вкусното месо.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тоа што не се појави никој не значеше дека не уживаа во вкусната манџа и во слатките по јадењето.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)