Во нив се вткаени сите нејзини мисли и драги лица на блиските и нешто што остана зад неа и кои во секое време - било во марш, кратка починка, украден миг за сон, во ров или земјанка, во јуриш, на носилка и под земја – се никнува пред нејзините очи...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Грците го зазедоа селото Трстеник и во јуриш тргнаа кон Капештица, каде ние се повлековме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Значи на непријателот да му се одземе иницијативата да се вдаде во јуриш и да ги гони нашите единици, а да се добие впечаток дека ние одиме во јуриш.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Залегна четата. Вашите тргнаа во јуриш.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Кога го доби вториот одговор, во очекување на времето да го фрли и последното камче, ја стави ногата во дупката од ровот, што по заповед беше направена да послужи како узенгија во случај на потреба да тргнат во јуриш на непријателот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Првиот бран во јуриш стигна до подножјето.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)