ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

— А бре, кажуј каде се комитите, та не продавај маслава ти тука! — се издере сега онбашијата сиот претворен во ѕвер и почна со двете нозе, едно за друго, да ги клоца: и Бојка и стариот Јована.

И лисјето на блиските буки се затресоа, но срцето на онбашијата не трепна.

Да ги цитираме повторно Валериевите зборови за Leonardo, но описот okno.mk | Margina #3 [1994] 15 би можел да се однесува и на Duchamp: „Го интересира еротиката на машините, бидејќи животинската механика е негово омилено подрачје; но борбата направена од потењето и забревтаноста на учесниците, едно чудовиште од спротиставени мускулатури, преобразувањето во ѕвер - тоа во него, се чини по сѐ, предизвикува само одбојност и презир (...)“

„Ќе појдам и, вака слеп, ќе се судрувам со дрвја, со камења. ќе ме видат како се тетеравам кон нив и ќе пукаат во мене како во ѕвер.

Колку малку му треба на човека за да се претвори во ѕвер! помислува Чана веќе седната меѓу мајка си и бабата Петра и зафатена со преслечување на внучињата на Петра.

И Ајша наеднаш се претвори во ѕвер.

Се будев во собата во која спиев со моите четири сестри, внимателно станував од креветот кој го делев со Паулина, и потоа на прсти се приближував до прозорецот.

Јас секој ден одев во просторијата во која се подготвуваа костимите.

Многупати ноќе се будев од соништата во кои мама ме водеше в река, застанувавме во плиткото, а потоа таа ми го фаќаше главчето, и ме потопуваше додека јас губев здив под водата, и гледав како рибите ме касаат по лицето; или пак мама се претвораше во ѕвер и ме растргнуваше; или пак јас бев птица за која таа не знаеше дека е нејзината ќерка, па ме фаќаше, ми ја отсекуваше главата, а потоа го попаруваше моето обезглавено тело и ми ги кубеше пердувите.

Оние другите, кои не посакуваа да бидат нешто друго во овој свет, туку сакаа да бидат она што се во еден поинаков свет, си подготвуваа облека која требаше да ги заштити во овој свет овде – си правеа оклопи, или наметки од жица кои изгледаа како кафези; си подготвуваа костими кои требаше да им помогнат да се изборат со овој свет, и во нив се престоруваа во опасни животни, или во ѕверови од некоја фантазмагорија; си подготвуваа облека која можеше да им овозможи да побегнат од овој свет, па си правеа крилја за да одлетаат, или си кроеја облека што не беше облека, туку ткаенина која обликуваше подвижен ѕид, ковчег, камен.