Доста слуша натажена, дури се поразлигави малку. Се исекна неколку пати во шамивчето, што му направи голем впечаток на дедот Петка, ги забриша солзите и откако си ја кладе раката пред устата, потпрена на лактот и колената, отвори да зборува не полошо од дедовците: — Море, дејди вујко, дејди родителу.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Впрочем доаѓањето во Брезница, ако не поради друго, ќе му се исплати поради тоа што ќе си оди со литературен лик врзан во шамивче. ***
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Некогаш го јадам, ама и ако не го јадам, доволно е да биде покрај мене! –ми ги покажа малите лукчиња нелупени, едно до друго стуткани, во шамивчето.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ништо посебно важно нема во шамивчето, само малку сужено нане помешано со малку сол.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)