Но токму сознанието за стореното, прераснуваше во чудовиште што бесрамно му се ругаше штом ќе ги затвореше очите.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И неукото око можеше да ја види замислата на градителите, како од визија во сон се претвора во чудовиште на јавето.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)