ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Белењето е најсилната поезија на нејзината душа!...

Таа ништо не слуша. Само гледа, како опијанета, во чаршафите под багремите.

Идниот ден на гробишта во Крушица од Стерјо се простиле само мајка му Суада и двете сестри Лејла и Вера.

Го завиткале во чаршаф со спуштени раце на стомакот и го однеле со комбе во Одделението за судска медицина.

Се разбуди и не можеше да се сети дали сонувал и што сонувал, се отвори, со животворност на цвет, многу побрзо отколку што заспиваше, влажен под кошула и в чевли, сплеткан во чаршафот и со чувство дека низ светкавата, ќурчиски затегната кожа на темето му пробиваат неброј врвови на игли, се рабуди со едно недоизјаснето сознавање предизвикано од шум или од мирис или од продорност на нечии очи и скокна со брзо движење отварајќи ја вратата.

Лежев завиткан во чаршафот кој веќе мирисаше на пот и ја зголемував треската со нервозата што ја имав заради тоа што таа треска ми се јавува еве токму сега на почетокот од големата и благородна работа поврзана со бунарот.

Ги чистиме, ги подмачкуваме и ги завиткуваме во мушами, во чаршафи, во што ќе ти се најде...

Телото веќе ѝ беше здрвено. Ја завиткавме во чаршаф така склопчена.

Навистина, никој не би помислил дека во чаршафот е завиткано човечко тело.

Влегов во собата во која Клара лежеше мртва.

Истураше пороен дожд, и едвај дваесетина излеговме во паркот.

„Како фетус,“ реков, кога ја изнесуваа од собата за која велеше дека е матка.

И така ги закопувале, во паркот, во плитка дупка, и наместо во ковчег – во чаршаф.

Ископавме плиток гроб. Немавме ковчег. Ја завиткавме во чаршаф. Врнеше.”

Надвор врнеше. Капките дожд удираа силно по прозорецот, звукот што го правеа удираше по нашите зборови.