Во собата, несетено, повторно влезе Мајка, со изговор дека треба нешто да земе, а, всушност, сакаше да провери дали Татко с уште беше полетен во мислите, како изминатата пролет, на чардакот, кога цветаа јоргованите, а тој веруваше во посреќни денови за семејството, во цутењето на сиџилите, во цутењето на самото време.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)